In de 21e ‘Van de Voorzitter’ vertelt René Beijen over zijn ervaringen als voorzitter en scheidsrechter van de SAO Apeldoorn.
Het is nog maar begin februari en het voetbal ligt stil vanwege carnaval. Hier boven de grote rivieren wordt het lokaal gevierd, in het zuiden is vastenavond een cultureel erfgoed dat op “den elfde van den elfde” begint met bekendmaking van “het thema” en dat eindigt met “het vallen van de kraai” om 23:59 uur en aansluitend is het Aswoensdag. Sinds de winterstop zitten er nog maar enkele officiële wedstrijden op. Maar op het bestuurlijke vlak was het een drukke periode. In mijn vorige column heb ik daar al voor de eerste drie weken in 2018 uitgebreid bij stilgestaan.
De afgelopen periode zijn de besturen van COVS’en van de Stedendriehoek weer bij elkaar gekomen voor het tweede operationele overleg. Dit keer waren Apeldoorn en Zutphen te gast in Deventer. Onderwerpen die deze avond voorbij kwamen waren de SOIII-cursus, mediaplan, FIFA-test (elke eerste dinsdag van de maand in Zutphen), IJssel-Berkel-toernooi en excessen.
In de SAO-bestuursvergadering op 24 januari kwamen o.a. de volgende onderwerpen voorbij: in- en uitgaande post, voortgang diverse commissies, voortgang financiële zaken, nabespreken van alle onlangs gehouden activiteiten, hoe voorbereiden op 100-jarig jubileum, ontplooien verdere activiteiten clubscheidsrechters. Wij kijken met zeer goed gevoel terug op het 90-jarig jubileum, de nieuwjaarsreceptie en de open dag. Iedereen die daar een bijdrage aan heeft geleverd, hartelijk dank.
De spelregelvragen tijdens onze clubavond zijn de laatste tijd voer voor discussie. Vraag 2 van speelronde 15, zie de SAO-site, bracht een levendige discussie op gang. Het is mooi om te constateren dat het onderwerp spelregels leeft. Wil je de toppers uit Oost aan het werk zien dan nodig ik je van harte uit bij de “Jan Visser Bokaal”. Deze spelregelwedstrijd vindt plaats in onze eigen Haven op maandag 12 februari om 19.30 uur.
Ik ben als voorzitter van de SAO benaderd door dhr. Brinkman uit Apeldoorn die in het kader van zijn studie een onderzoek wil doen naar de veiligheid van de arbitrage. Ik juich dit initiatief van harte toe en zal daar binnenkort ook op terugkomen. Ik ga jullie medewerking vragen om deel te nemen aan dit onderzoek en ik zal dit onderzoek ook onder de aandacht brengen bij de voorzitters van Deventer en Zutphen. Met de uitkomsten van dit onderzoek kunnen wij onszelf weer verbeteren.
Waar we onszelf ook kunnen verbeteren is met: “Hoe heurt het nou eigenlijk?”. Elke official heeft op 29 januari een mail ontvangen van KNVB-NoordOost scheidsrechterszaken. Als ik de bijlage lees dan denk ik: “natuurlijk zo heurt het!” Uit de gesprekken met de KNVB blijkt dat deze mail echt nodig is. Tegen alle officials zeg ik: “zo heurt het!” en als je dat nu al doet, ga zo door!
Als scheidsrechter heb ik mijn mooiste wedstrijd van het seizoen en misschien wel uit mijn carrière gefloten. Een wedstrijd die geen winnaar verdiende, want dat was het publiek en ik als scheidsrechter. Het is 28 januari 2018, mijn eerste aanstelling in 2018: Trekvogels 2 – Spero 2, aanvang 12.00 uur. Het is de tweede keer dat ik op bezoek mocht Trekvogels en ik had goede herinneringen mijn eerste bezoek. Fijne club, prima ontvangst en destijds eveneens een mooie wedstrijd Trekvogels 1 – Beuningse Boys 1.
Spero 2 was de trotse koploper en vorig jaar gedegradeerd en Trekvogels 2 was een goede middenmoter. Trekvogels was in het eerste kwartier de bovenliggende partij en opende na een kwartier spelen met een prachtige 1-0. Niet snel daarna volgde een mooi uitgespeelde 2-0. Spero trok aan de rem, hetgeen mij noodzaakte om twee gele kaarten te trekken om duidelijk een grens aan te geven. Met nog 8 minuten te spelen voor rust was het 2-0, maar de ruststand was 2-3. Spero scoorde in korte tijd drie fantastische doelpunten, die bij Studio Sport niet zouden hebben misstaan. Ik was benieuwd wat ik na rust zou zien, want er was behoorlijk met de krachten gesmeten in de 1e helft. De tweede helft begon zoals de eerste helft. Trekvogels weer de bovenliggende partij en na 10 minuten de 3-3 en weer 2 minuten later de voorsprong 4-3, rechtstreeks uit een hoekschop. Ik zag iets gebeuren in de koppies bij Spero. Het duurde maar 2 minuten of de stand werd gelijk getrokken 4-4. Wat toen volgde was een heroïsche wedstrijd waarbij beide partijen voluit voor de winst gingen. Het aluminium van de staander en de deklat werd aan beide kanten meermalen getroffen. Zelfs één keer uit een omhaal. In de 88ste minuut scoorde Spero de 4-5. Wedstrijd over en uit. Moe en voldaan floot ik mijn eindsignaal. Deze wedstrijd verdiende geen winnaar. Ik had een glimlach van oor tot oor, wat een geweldige pot. Goed, snel en verzorgd spel. Prachtige doelpunten en vele mooie momenten. Passie en strijd. Acceptatie van beslissingen en vermaningen. Ook de verliezende partij ging voldaan van het veld. Dit maakt het spelletje nou zo mooi. Hier kan ik nog heel lang op teren.
Ik sluit af met nog twee mooie momenten als voorzitter. Het eerste moment is als twee leden naar je toe komen met een geweldige uitslag. Er valt een last weg en het leven ziet er weer zonnig uit. Het tweede moment is het voorrecht als voorzitter om jubilarissen te mogen feliciteren. Ons erelid Henk van der Pijl, is 50 jaar lid van onze SAO-Apeldoorn. Namens ons allen: Henk, van harte gefeliciteerd en dank je wel wat jij allemaal voor onze vereniging doet!
Met sportieve groet,
René Beijen
René Beijen – Voorzitter SAO Apeldoorn.
