In de twaalfde ‘Van de Voorzitter’ vertelt René Beijen over zijn ervaringen als voorzitter en scheidsrechter van de SAO Apeldoorn. Lees snel verder.
Het is een bijzondere tijd met feestdagen, voorjaarsvakantie en een tijd waarin de competitie wordt beslist. Rondom de Pasen konden we als scheidsrechters weer volop aan de bak. In de week voor Pasen waren een aantal van onze scheidsrechters actief in Cyprus. Jelle Besselsen, Martijn Kieft, Luuk Timmer en Remon Tulen reisden af naar Cyprus om daar actief te zijn op het Ayia Napa Soccer Festival. Op de foto’s in de groepsapp zagen we dat het niet zonovergoten was in Cyprus, maar de lach op hun gezicht verraadde dat ze het erg naar hun zin hadden. Op Witte Donderdag was de opkomst tijdens de wekelijkse training lager dan normaal. Ik heb The Passion nog eens terug gekeken, maar daar waren de collega’s ook niet.
Tijdens het Marc Overmars Toernooi dat jaarlijks bij s.v. Epe tijdens de Paasdagen wordt georganiseerd, waren vele scheidsrechters van onze vereniging actief. Wat een heerlijk toernooi om zoveel toptalent aan het werk te zien. Celtic ging er uiteindelijk met de hoofdprijs vandoor door in de finale Ajax U14 te verslaan. Opmerkelijk was ook de spanning die op deze finalewedstrijd stond die tijdens Paaszondag werd gespeeld. Scheidsrechter Gijs van Mun moest in de eerste minuten twee keer direct rood trekken voor overtredingen die gepaard gingen met buitensporige inzet. Daarna ontstond er een spannende wedstrijd met 10 tegen 10, die Celtic met 1-0 won.
Dat er spanning op de wedstrijden staat merken we op de velden. Hoe mooi kan het zijn als je een kampioenswedstrijd mag fluiten. Meestal gaat dit niet gepaard met mooi voetbal, maar het vele publiek, de spanning en daarna de ontlading heeft toch alles wat dit spelletje zo mooi maakt. Leuk om dat mee te maken als scheidsrechter, maar ook leuk om mee te maken als je bij een club betrokken bent.
Op Koningsdag lees ik in de krant het commentaar van Robben op de verloren halve finale in de Duitse beker. We hebben niet gewonnen, dat lag niet aan de instelling, maar aan de gemiste kansen. Dan is voetbal maar een spelletje als je dat relateert aan het gesprek met koning Willem-Alexander die zichtbaar lijdt onder het gemis van zijn broer Friso.
Voetbal is toch maar een spelletje, maar wel een erg leuk spelletje. Het is onze hobby en wij beleven er erg veel plezier aan, maar soms is er ook die andere minder leuke kant. We mogen die minder leuke kant niet wegstoppen en bagatelliseren. Sterker nog wij moeten hierin onze voorbeeldrol oppakken en het niet wegstoppen.
Ik vertelde in mijn vorige column over een collega die drie keer een wedstrijd van een bepaalde club heeft afgezegd. Ik heb die wedstrijd gefloten en het was bepaald geen feest. In het wedstrijdverslag op de clubsite staat: “In het vervolg de bekende wedstrijdsituaties waarbij de bezoekers blessures voorwendden, intimideerden, toneel speelden en vertraagden. In het stevige, verdedigende weerwerk liepen de bezoekers wel tegen een aantal gele kaarten op. De rode kaart spande de kroon, want zonder aanwijsbare redenen werd de fysieke confrontatie gezocht. De prima fluitende scheidsrechter schatte de situatie goed in en trok rood”. Ik had een minder prettige wedstrijd achter de rug, maar vervolgens krijg ik een appje van een lid van onze vereniging waarin werd verwezen naar dit wedstrijdverslag. Dank je wel, deze prima fluitende scheidsrechter weet nu wel dat zijn optreden in elk geval door (de schrijver van) de thuisspelende ploeg werd gewaardeerd. Hierin vind ik weer de kern van ons als scheidsrechtersvereniging. We zijn er voor elkaar! Zo’n berichtje helpt de zaak weer in het goede perspectief te zetten.
In onze groepsapp is de afgelopen week een aantal wedstrijdsituaties voorbij gekomen waarbij we met elkaar ervaringen uitwisselden. Een aantal situaties waarbij werd uitgewisseld. Bijvoorbeeld: wat is mannelijk voetbal en waar leg je de grens? En de veldinspectie is vanmiddag toch net weer even anders, nu ik weet dat een ervaren scheidsrechter uit ons midden bij de veldinspectie de ontbrekende hoekvlaggen over het hoofd heeft gezien. Ook dit appje maakt ons weer scherp.
Ik was bij een wedstrijd van een collega, die zeer goed floot. Ik vertelde hem dat hij zeer goed floot, maar ook dat ik een handsbal had gezien voorafgaand aan een gele kaart. Gelukkig fluit deze collega op een dusdanig niveau dat de beelden konden worden geraadpleegd. Het was geen schoolvoorbeeld van een overduidelijke handsbal, maar nog veel belangrijker hij kon dit vanaf zijn positie op het veld niet waarnemen. Een mooi leermoment waarnemen voor zowel mij als neutrale toeschouwer als de scheidsrechter.
De jaarvergadering van de Apeldoornse Voetbalfederatie op 25 april stond naast de gebruikelijke agendapunten in het teken van “Ambitieus Samenwerken 055”. Vele genodigden waaronder wethouder van sport, Nathan Stukker, waren aanwezig. Voetbal leeft in Apeldoorn. Er zijn meer dan 10.000 voetballers, waaronder 1.000 meisjes, in Apeldoorn. Kortom een sport om serieus te nemen en een sport waarbij we de handen ineen moeten slaan om substantiële stappen te kunnen zetten. In een presentatie gingen Bas en Tomas van de organisatie Sporteyes in op de resultaten van het onderzoek. De aanwezige leden werden uitgedaagd om tot een actieplan te komen voor de korte, middellange en lange termijn. De basis is gelegd en nu is het tijd om over te gaan tot daden. Dit wordt opgepakt in het voorzittersoverleg van de Apeldoornse voetbalverenigingen. Een mooie en inspirerende avond.
Hoe belangrijk het is om de handen ineen te slaan blijkt wel in de ontstane situatie in de gemeente Brummen. In de Stentor van 27 april opent een artikel met de koptekst: “Sportclubs met buitenaccommodaties in de gemeente Brummen zijn boos om het besluit van de gemeenteraad om de privatisering van die accommodaties af te blazen.” In dit artikel uitten sportclubs hun ongenoegen. Mijn conclusie is dat samenwerken veel vraagt van alle betrokken instanties en daar ligt dan ook de uitdaging.
De bestuursvergadering van de SAO op 1 mei stond in het teken van afhechten acties en oppakken van nieuwe acties. Afhechten van de laatste loodjes met betrekking tot aanschaf beamer, terugblikken op informele ALV van 4 april. Maar ook oppakken van werving nieuwe trainer aan de hand van een op te stellen trainersprofiel, organiseren scheidsrechtersopleiding, 90-jarig bestaan, TW 2018, Serious Request en hoe om te gaan met onderhoudskosten clubhuis. We hebben besloten medio mei de volgende nieuwsbrief uit te brengen.
Met sportieve groet,
René Beijen
René Beijen – Voorzitter SAO Apeldoorn
